Toffie i Belcia: Odbicia w lustrze

W małym, przytulnym mieszkaniu na przedmieściach, gdzie podłogi lśnią czystością a korytarze zdobią lustra, mieszkały dwie urocze toj pudle – Toffie i Belcia. Pewnego deszczowego popołudnia, kiedy za oknem szumiał wiatr, a ulice pokrywały kałuże, Toffie i Belcia postanowiły zabawić się wewnątrz. Ich uwagę przyciągnęło duże lustro w przedpokoju. Z ciekawością przybliżały się do niego, a ich odbicia wydawały się tańczyć w rytm ich ruchów. Zabawa w ‘kto pierwszy dotknie swojego bliźniaka w lustrze’ trwała godzinami. Toffie, zawsze bardziej zuchwała, próbowała przestraszyć swoje odbicie, podskakując i szczekając. Belcia, bardziej ostrożna, delikatnie dotykała lustra łapką, jakby chciała się upewnić, że to naprawdę ona. To popołudnie pełne było śmiechu i szczekania, a każde odbicie w lustrze wydawało się być nowym przyjacielem. Gdy nadeszła pora na kolację, Toffie i Belcia, zmęczone ale szczęśliwe, opuściły świat luster, obiecując sobie, że jutro znów tam wrócą.